Память 31 декабря (18 декабря по ст. ст.), в Соборах Санкт-Петербургских святых, Вологодских святых, новомучеников и исповедников Казахстанских и в Соборе новомучеников и исповедников Церкви Русской.
В миру Николай Федорович Бардаков (Клементьев), родился 6 октября 1873 года в деревне Лосевой Нерехтского уезда Костромской губернии (ныне Ивановской области). Он был младшим и единственным сыном в семье священника Федора Николаевича Бардакова и Евпраксии Петровны, у которых было трое дочерей. Раннее детство Николай провел в Макарьевском уезде в селе Крутцы, куда в декабре 1875 года был переведен его отец. Село стояло на речке Ширмакше, на торговом тракте из Пучежа в село Ковернино, вблизи границы с Семеновским уездом Нижегородской губернии. В 1884 году поступил Костромское духовное училище, по окончании которого в 1889 году поступил поступил в Костромскую духовную семинарию, которую окончил в 1895 году. При поступлении в Санкт-Петербургскую духовную академию Николай Федорович сменил родовую фамилию на новую — в костромских документах впервые этот факт был зафиксирован в клировых ведомостях Никольского храма (1897 года), где, в частности сказано: «Сын вдовой священнической жены Ефрасии Петровой Бардаковой — Николай Феодоров Клементьев, обучается в Санкт–Петербургской духовной академии, поведения отлично-хорошаго». В 1899 году окончил Санкт-Петербургскую духовную академию со степенью кандидата богословия и получил должность учителя логики и латинского языка в Александро-Невском духовном училище. 7 мая 1904 года был рукоположен во иерея к кладбищенской Большеохтинской Георгиевской церкви в Санкт-Петербурге. Служил также в храме Охтинского детского приюта. С 7 декабря 1908 года служил в церкви Сошествия Святого Духа на Большой Охте. После 1914 года овдовел. 7 апреля 1919 года был возведен в сан протоиерея и назначен настоятелем Петроградского храма Сошествия Святого Духа, а также благочинным 10-го благочиния. В 1922 году был арестован по делу «об изъятии церковных ценностей», приговорен к трем годам заключения, но через 9 месяцев освобожден. Овдовел. В 1924 году принял монашество и 23 июня был хиротонисан во епископа Сестрорецкого, викария Петроградской епархии. Хиротонию возглавил патриарх Тихон (Беллавин). Активно противодействовал обновленцам. 11 мая и 25 июня 1925 года совместно с епископами Венедиктом (Плотниковым) и Иннокентием (Тихоновым) подписал послания, предостерегающие паству от доверия обновленцам и рекомендующие воздерживаться от участия в подготовке к их собору 1925 года. 15 декабря 1925 года был арестован и отправлен на три года в Иркутскую область. в 1929 году был освобожден с ограничением в местожительстве. Епископ Николай поселился в Твери и только в 1931 году смог вернуться в Ленинград, где полтора года жил у своих дочерей, пока не была введена всеобщая паспортизация. Владыке не разрешили получить прописку в Ленинграде. Он выехал в город Тихвин, но и там ему отказали в прописке. 22 марта 1933 года назначен епископом Никольским, управляющим Великоустюжской епархией. В мае 1933 года прибыл в Великий Устюг. С 6 июля 1924 по 4 апреля 1933 года временно управлял Охтинским викариатством Ленинградской епархии. 9 июля 1934 года был возведен в сан архиепископа и назначен правящим архиереем Великоустюжским и Усть-Вымским. 7 декабря 1935 года был арестован вместе с девятью своими сослуживцами по обвинению в «участии в контрреволюционной группе». Обвинение гласило: «Архиепископ Клементьев в городе Великом Устюге с конца 1933 года организовал вокруг себя наиболее реакционную и антисоветскую настроенную часть духовенства, с которыми под предлогом заседания епархиального совета и разных празднеств устраивает сборища, обсуждая на них вопросы противодействия советской власти. Кроме этого, для контрреволюционной агитации широко использовал церковный амвон». 3 сентября 1936 года Особым Совещанием при НКВД СССР был осужден на 5 лет ссылки в Казахстан. Ссылку отбывал в селе Ванновка Тюлькубасского района Южно-Казахстанской области. 23 декабря 1937 года был арестован в ссылке по обвинению в «контрреволюционной деятельности». 26 декабря им было написано в НКВД Тюлькубасского района заявление: «На поставленные Вами вопросы по моей антисоветской деятельности за время моего административно-ссыльного проживания как в Ванновке, так и вне Тюлькубасского района, имею сказать следующие. По возрасту (65-й год) и состоянию здоровья, а также по званию служителя культа какой-либо работы я получить не могу и затруднялся бы выполнять таковую, если бы даже и получил ввиду частых припадков головокружения и сильной болезни в ногах. Я неделями безвыходно пребывал в своей квартире, выходя из нее только по крайней необходимости: или молитвенный дом, или на почту, или на отметку в НКВД… По приезде сюда я писал одно письмо Ташкентскому архиепископу Борису (Шипулину) с просьбой к нему, как к духовному руководителю Ванновского прихода, благословить мне, если будет возможно от советской власти, служения в молитвенном доме для приобщения Святых Таинств, а в случае невозможности храмового моего приобщения благословить такое приобщение на моей квартире… Архиепископ Борис по происхождению из Великого Устюга и по учению академическому мне товарищ, ответил мне письменно на мою просьбу, и на храмовое, и на домашнее приобщение благословил… Больше я рассказать НКВД о себе ничего не имею. 26.12.1937 года Николай Клементьев». Из обвинительного заключения: «В Тюлькубасском районе, будучи враждебно настроенным к советской власти, ведет систематическую контрагитацию, направленную на дискредитацию мероприятий партии и правительства. Имеет тесную связь с контрреволюционным духовенством и с ссыльными в разных городах СССР, с которыми поддерживает связь и дает директивные указания в контрреволюционной деятельности». 30 декабря тройкой при УНКВД по Южно-Казахстанской области приговорен к высшей мере наказания. Расстрелян 31 января 1937 года в 24 часа. 31 мая 1989 года был реабилитирован прокурором Чимкентской области по 1937 году репрессий. Причислен к лику святых новомучеников и исповедников Российских на Архиерейском Соборе Русской Православной Церкви в августе 2000 года для общецерковного почитания. Николай (Клементьев) (1873 — 1937) – Великоустюжский архиепископы, қасиетті шейіт. | Еске алу күні 31 желтоқсан (18 желтоқсан, ескі күнт.), Санкт-Петербург әулиелерінің, Вологда әулиелерінің, Қазақстанның жаңа шейіттері мен конфесссорларының соборларында және Орыс шіркеуінің жаңа шейіттері мен конфесссорларының соборында. Дүние жүзінде Николай Федорович Бардаков (Клементьев) 1873 жылы 6 қазанда Кострома губерниясы (қазіргі Иваново облысы) Нерехтский уезінің Лосевая ауылында дүниеге келген. Ол діни қызметкер Федор Николаевич Бардаков пен Евпраксия Петровнаның отбасындағы үш қыздан кейінге жалғыз және кенже ұлы болатын. Николайдың ерте балалық шағы оның әкесі 1875 жылы желтоқсанда ауыстырылған Макарьевск ауданы, Круцы ауылында өтті. Ауыл Ширмакше өзенінің бойында, Пучежден Ковернино ауылына баратын сауда жолында, Нижегород губерниясының Семеновск ауданымен шекаралас жерде орналасқан. 1884 жылы Кострома діни училищесіне оқуға түсті, содан кейін 1889 жылы Кострома діни семинариясына оқуға түсіп, оны 1895 жылы бітірді. Санкт-Петербург діни академиясына оқуға түскеннен кейін Николай Федорович өзінің отбасылық тегін жаңаға ауыстырды — Кострома құжаттарында бұл факт алғаш рет Никольск шіркеуінің діни тізімдемесіне(1897) тіркелді, онда, атап айтқанда, бұл жазылған: «Діни қызметкердің жесір әйелі Эфрасия Петрова Бардакованың ұлы — Николай Феодоров Клементьев, Санкт-Петербург діни академиясында оқиды, мінез-құлқы өте жақсы». 1899 жылы Санкт-Петербург діни академиясын богослловия кандидаты дәрежесімен бітіріп, Александр Невский діни мектебінде логика және латын тілінің мұғалімі қызметін алды. 1904 жылы 7 мамырда ол Санкт-Петербургтегі Большеохтинская Георгий зират шіркеуінің діни қызметкері болып тағайындалды. Сонымен қатар Охтинский балалар үйінің шіркеуінде қызмет етті. 1908 жылдың 7 желтоқсанынан бастап Үлкен Охтадағы Қасиетті Рухтың Түсуі шіркеуінде қызмет етті. 1914 жылдан кейін жесір қалады. 1919 жылы 7 сәуірде ол протоиерей дәрежесіне көтеріліп, Петроградтың Киелі Рухтың шығуы шіркеуінің басшысы, сондай-ақ 10-шы өкілдіктің құрметті өкілі болып тағайындалды. 1922 жылы ол «шіркеу құндылықтарын тәркілеу» ісі бойынша қамауға алынды, үш жылға бас бостандығынан айырылды, бірақ 9 айдан кейін босатылды. Жесір қалды. 1924 жылы ол монахтықты қабылдады және 23 маусымда Петроград епархиясының викариясы Сестрорецк епископы болып тағайындалды. Тағайындауды Патриарх Тихон (Беллавин) басқарды. Ол жаңашылжарға белсенді түрде қарсы шықты. 1925 жылдың 11 мамыры мен 25 маусымында епископтар Венедикт (Плотников) және Иннокентий (Тихонов) бірге отарға жаңашылдарға сенбеуді ескертіп, олардың 1925 жылғы кеңесіне дайындыққа қатысудан бас тартуды ұсынған хабарламаларға қол қойды. 1925 жылы 15 желтоқсанда тұтқындалып, үш жылға Иркутск облысына жіберіледі. 1929 жылы тұрғылықты жеріне шектеу қойылып, босатылды. Епископ Николай Тверьге қоныстанып, тек 1931 жылы ғана Ленинградқа оралды, онда ол жалпы паспорттандыру енгізілгенге дейін бір жарым жыл қыздарымен бірге тұрды. Билеушіне Ленинградта тұруға рұқсат алуға рұқсат етілмеді. Ол Тихвин қаласына барды, бірақ сонда да оны тіркеуден бас тартты. 1933 жылы 22 наурызда Великоустюжский епархиясын басқаратын Никольский епископы болып тағайындалды. 1933 жылы мамырда Великоустюжскийге келді. 1924 жылдың 6 шілдесінен 1933 жылдың 4 сәуіріне дейін Ленинград епархиясының Охтинск викариатын уақытша басқарды. 1934 жылы 9 шілдеде ол архиепископ дәрежесіне көтеріліп, Великоустюжский мен Усть-Вымның басқарушы епископы болып тағайындалды. 1935 жылы 7 желтоқсанда ол тоғыз әріптесімен бірге «контрреволюциялық топқа қатысты» деген айыппен тұтқындалды. Айыптауда былай делінген: «Великоустюжский қаласындағы архиепископ Клементьев 1933 жылдың соңынан бастап өз айналасында діни қызметкерлердің ең әсершіл және антисоветтік көзқарас ұстанатын топты ұйымдастырды, олармен епархия кеңесінің отырыстары мен түрлі мерекелік шараларды сылтау етіп, Кеңес өкіметіне қарсы тұру мәселелерін талқылайтын жиындар ұйымдастырады, сонымен қатар, ол шіркеу мінберін контрреволюциялық үгіт үшін кеңінен пайдаланған. 1936 жылы 3 қыркүйекте КСРО НКВД-ның Арнайы мәжілісінде Қазақстанға 5 жылға жер аударылды. Ол Оңтүстік Қазақстан облысы Түлкібас ауданы Ванновка ауылында айдауда болған. 1937 жылы 23 желтоқсанда ол «контрреволюциялық әрекет жасады» деген айыппен айдауда жүргенінде тұтқындалды. 26 желтоқсанда ол Түлкібас аудандық НКВД-сына арыз жазды: «Мен Ванновкада және Түлкібас ауданынан тыс жерде әкімшілік жер аударуда болған кездегі менің антисоветтік іс-әрекеттеріме қатысты қойған сұрақтарыңызға жауап ретінде мынаны айтамын. Жасыма (65 жас) және денсаулығыма, сондай-ақ қандай да бір жүмыстың қызмет дәрежесіне байланысты маған мұндай жұмысты атқару аяғымдағы ауырсыну мен жиі бас ауруын қосқанда қиынға соғатын еді. Мен пәтерімнен апталар бойы шықпастан, тек қажет болған кезде ғана шығып тұрдым: ғибадатханаға, поштаға, не НКВД-ға белгілену үшін… Мұнда келгеннен кейін мен Ташкент архиепископына бір хат жаздым. Ванновский приходының рухани жетекшісі архипескоп Бориске (Шипулин) мүмкіндігінше маған батасын беруін өтініп, Қасиетті ғибадатханада дұға ету үшін қызмет етуді, ал егер мүмкін болмаса, өз пәтерімде осындай қызметімді жүргізуге батасын беруді сұрадым … Великий Устюгтен шыққан архиепископ Борис менің жолдасым болып табылады, өтінішіме жазбаша жауап берді және шіркеуге де, үйге де батасын берді… Мен НКВД-ға өзім туралы айтатын ештеңе жоқ. 26.12.1937 Николай Клементьев». Айыптау қорытындысынан: «Түлкібас өңірінде Кеңес өкіметіне қарсы жауласып, партия мен үкіметтің қызметін жамандауға бағытталған жүйелі түрде қарсы үгіт-насихат жүргізді, ол контрреволюциялық діни қызметкерлермен және КСРО-ның әртүрлі қалаларында жер аударылғандармен тығыз байланыста болып және контрреволюциялық әрекеттерде нұсқаулар берген». 30 желтоқсанда Оңтүстік Қазақстан облысындағы НКВД жанындағы Үштік оған ең ауыр жаза үкімделді. 1937 жылы 31 қаңтарда 24 сағатта атылды. 1989 жылы 31 мамырда Шымкент облысының прокурорымен 1937 жылғы қуғын-сүргінге байланысты ақталды. 2000 жылы тамызда Орыс Православие Шіркеуінің Архиеерйлік Соборында бүкіл шіркеулік құрмет үшін Ресейдің қасиетті жаңа шейіттері мен конфессаторлары санатына қосылды. |
|
