Феоктист Елисеевич Смельницкий (1874 — 1937) – протоиерей, священномученик.
Память 3 октября (20 сентября по ст. ст.) в Соборе новомучеников и исповедников Церкви Русской.
Родился в 1863 году в городе Томске в семье священника. Окончил медицинский факультет Томского Государственного Университета и Киевскую Духовную Академию. До революции — профессор Киевской Духовной Академии, преподавал римское церковное право и патристику.
В 1931 году принял священный сан, впоследствии был возведен в сан протоиерея. Некоторое время (с 1926 по 1930 годы) находился в обновленческом расколе, был священником обновленческой общины в городе Киеве. Затем принес покаяние и служил в Черниговской епархии, был в каноническом общении с епископом Козелецким, викарием Черниговской епархии Стефаном (Проценко).
В 1936 году арестован и посажен в Нежинскую тюрьму. Осужден по ст. 69, 71 УК на 2 года лишения свободы условно. Но 27 мая того же 1936 года вновь арестован и 17 июля 1936 года осужден спецколлегией Черниговского Облсуда по ст. 54, п. 10 УК УССР сроком на 5 лет на том основании, что «…находясь под стражей в тюрьме вел среди заключенных антисоветскую агитацию, доказывая им, что советская власть является властью бандитов, что народ скоро восстанет и советская власть будет свергнута. В контрреволюционном духе высказывался против вождей и руководителей партии и правительства». Виновным себя не признал. Был признан, по причине старческой дряхлости и резкого упадка сил, негодным к физическому труду.
В Карлаг поступил из Киевской тюрьмы 10 сентября 1936 года. По инвалидности в лагере не работал. Находясь в Карлаге, протоиерей Феоктист Смельницкий был вновь арестован 19 сентября 1937 года.
Заседанием тройки УНКВД по Карагандинской области от 28 сентября 1937 года протоиерей Феоктист Смельницкий приговорен к расстрелу.
Приговор приведен в исполнение 3 октября 1937 года в 23 часа 30 минут.
6 мая 1990 года был реабилитирован заместителем прокурора Карагандинской области по 1937 году репрессий.
Канонизирован в августе 2000 года решением Архиерейского Собора Русской Православной Церкви.
Феоктист Елисеевич Смельницкий (1874 — 1937) – протоиерей, қасиетті шейіт.
Еске алу күні 3 қазанда (20 қыркүйек, ескі ст.) Орыс шіркеуінің шейіттері мен конфессерлер соборында.
1863 жылы Томск қаласында діни қызметкердің отбасында дүниеге келген. Томск мемлекеттік университетінің медицина факультетін және Киев теологиялық академиясын бітірген. Революцияға дейін ол Киев теологиялық академиясының профессоры болды, римдік шіркеу құқығы мен патристикадан сабақ берді.
1931 жылы ол қасиетті ордендер алды және кейіннен протоиерей дәрежесіне көтерілді. Біраз уақыт (1926 жылдан 1930 жылға дейін) ол жаңарушылардың бөлінуінде болды және Киев қаласындағы жөндеушілер қауымының діни қызметкері болды. Содан кейін өкініп, Чернигов епархиясында қызмет етті, Чернигов епархиясының викары Стефан (Проценко) Козелецкий епископпен канондық қарым-қатынаста болды.
1936 жылы тұтқындалып, Нижін түрмесіне жіберіледі. Қылмыстық кодекстің 69, 71 баптары бойынша 2 жылға шартты түрде бас бостандығынан айыру жазасы тағайындалды. Бірақ сол 1936 жылы 27 Мамырда ол қайтадан қамауға алынып, 1936 жылы 17 шілдеде Чернигов облыстық сотының арнайы алқасы КСРО Қылмыстық кодексінің 54-бабы, 10-тармағы бойынша «… түрмеде қамауда болған кезде ол тұтқындардың арасында антисоветтік үгіт жүргізіп, оларға Кеңес өкіметі бандиттердің билігі екенін, халық жақын арада көтеріліп, Кеңес өкіметі құлатылатынын дәлелдеді. Контрреволюциялық рухта ол партия мен үкімет көсемдері мен басшыларына қарсы шықты» осының негізінде 5 жыл мерзімге сотталды. Ол кінәсін мойындамады. Кәріліктен және күшінің төмендеуінен еңбекке жарамсыз деп табылды.
Ол 1936 жылы 10 қыркүйекте Киев түрмесінен Карлагқа кіреді. Мүгедектігіне байланысты лагерьде жұмыс істемеді. Карлагта жүргенде протоиерей Феоктист Смельницкий 1937 жылы 19 қыркүйекте қайтадан тұтқындалды.
1937 жылы 28 қыркүйекте Қарағанды облысындағы УНКВД үштігінің отырысында протоиерей Феоктист Смельницкий ату жазасына кесілді.
Үкім 1937 жылы 3 қазанда 23 сағат 30 минутта орындалды.
1990 жылы 6 мамырда Қарағанды облысы прокурорының 1937 жылғы қуғын-сүргін істері жөніндегі орынбасарымен ақталды.
Орыс православие шіркеуінің епископтар кеңесінің шешімімен 2000 жылдың тамызында заңдастырылған.
