Память 7 февраля (25 января по ст.ст), в Соборе новомучеников и исповедников Церкви Русской. Родился 1 января 1877 года в городе Кургане Тобольской губернии, в семье иконописца. Получил домашнее образование. С 30 августа 1909 года — псаломщик церкви села Камышевского Курганского уезда Тобольской епархии. 29 июля 1912 года перешел на службу в Омскую епархию. Со 2 июля 1913 по 1914 год служил псаломщиком в селе Новоуральском Омского уезда Акмолинской области. Храма здесь не было, богослужения временно совершались в двухклассной министерской школе на переносном престоле в честь Успения Пресвятой Богородицы. Специальных квартир для причта также не было, и Василию Иосифовичу с супругой приходилось жить в наемной землянке, получая от прихожан по 1 рублю в месяц квартирных денег и покупая отопление за собственный счет. В 1915 году переведен псаломщиком в Марие-Магдалинскую церковь в городе Петропавловске. В 1920 году рукоположен во иерея, служил в селе Полудино в Северном Казахстане. С 1929 года жил в Петропавловске, посещал Никольскую церковь, которая во времена обновленчества была оплотом Православия в городе. 6 ноября 1937 года был арестован по обвинению в «контрреволюционной деятельности». На момент ареста был «без определенных занятий». Виновным себя не признал. 11 ноября тройкой при УНКВД СССР по Северо-Казахстанской области приговорен к расстрелу. Расстрелян 4 декабря 1937 года в городе Петропавловске Акмолинской области Казахстана. 10 апреля 1989 года был реабилитирован по Указу Президиума ВС СССР. Причислен к лику святых новомучеников и исповедников Российских на Архиерейском Соборе Русской Православной Церкви в августе 2000 года для общецерковного почитания. Василий Иосифович Бова (1877 — 1937) – діни қызметкер, шейіт. | Еске алу 7 ақпанда (25 қаңтар, ескі ст.) жаңа шейіттер мен орыс шіркеуінің конфессаторларының соборында. 1877 жылы 1 қаңтарда Тобыл губерниясының Қорған қаласында икон жазушының отбасында дүниеге келген. Үйде білім алды. 1909 жылдың 30 тамызынан — Тобыл епархиясының Қорған ауданы, Камышевский ауылындағы шіркеуде діни жыршысы болып істейді. 1912 жылы 29 шілдеде Омбы епархиясына қызмет етуге аттанады. 1913 жылдың 2 шілдесінен 1914 жылға дейін Ақмола облысы Омбы ауданы Новоуральск ауылында діни жыршысы болып қызмет етті. Бұл жерде ғибадатхана болған жоқ, қызмет уақытша екі сыныпты Министрлер мектебінде Қасиетті Теотокостың жорамалына орай жылжымалы тағында орындалды. Сондай-ақ діни қызметкерлер үшін арнайы пәтерлер болмады, ал Василий Иосифович пен оның әйелі жалдамалы жеркепеде тұруға мәжбүр болды, діни қауымның мүшесілерінен айына 1 рубль жалдау ақысын алып, жылуды өз есебінен сатып алатын. 1915 жылы Петропавл қаласындағы Мария- Магдалена шіркеуіне діни жыршысы ретінде ауыстырылды. 1920 жылы діни қызметкер болып, Солтүстік Қазақстандағы Полудино ауылында қызмет етті. 1929 жылдан бастап Петропавлда тұрды, қайта құру кезінде қаладағы православиенің тірегі болған Никольская шіркеуіне барды. 1937 жылы 6 қарашада «контрреволюциялық әрекет» деген айыппен қамауға алынды. Тұтқындалған кезде ол «нақты кәсіптері жоқ» болды. Ол кінәсін мойындамады. 11 қарашада Солтүстік Қазақстан облысындағы КСРО НКВД-сының жанындағы үштік оны өлім жазасына кесті. 1937 жылы 4 желтоқсанда Қазақстанның Ақмола облысы Петропавл қаласында атылған. 1989 жылы 10 сәуірде КСРО Қарулы Күштері Президиумының Жарлығымен ақталды. 2000 жылдың тамызында Орыс Православие Шіркеуінің Епископтық соборында шіркеуге құрмет көрсету үшін Ресейдің қасиетті жаңа шейіттері мен конфессорларының қатарына қосылды. |
| 
