Уар (Шмарин) (1880 — 1938) – епископ Липецкий, священномученик.
Память 23 сентября (10 сентября по ст. ст.) , в Соборах новомучеников и исповедников Казахстанских и Российских, в Соборах Воронежских и Липецких святых.
Родился 11 ноября 1880 года в селе Новая Ситовка Избердеевского района Тамбовской губернии. Окончил церковно-учительскую семинарию 21 марта 1904 года Рукоположен в сан диакона 28 октября 1910 года. С 1914 года, служа священником в селе Тютчево, овдовел. Далее служил священником в городе Выборге в Финляндской епархии, затем в Тамбовской епархии в г. Липецке. 20 августа 1926 года хиротонисан во епископа Липецкого. Липецкая епархия включала приходы Липецкого, Боринского, Нижне-Студенецкого, Краснинского, Лебедянского и Трубетчинского районов. Епископ Уар был непримиримым противником обновленчества, оплотом православия в Липецком крае. Служил он в Христорождественском соборе города Липецка, а после его закрытия в 1931 году, в Древне-Успенской монастырской церкви. Архипастырская деятельность епископа Уара по сохранению Православной Церкви, его верность Православию, его известность среди верующих беспокоили местную власть. Она искала повод избавиться от неугодного епископа.
19 апреля 1935 года, в пятницу перед Вербным воскресением, по постановлению местной власти у Христорождественской церкви села Студенки появилась бригада рабочих для снятия колоколов. Собрал ось множество местных жителей, чтобы воспрепятствовать снятию колоколов с храма. Волнения продолжались два дня.
26 апреля 1935 года Липецким горотделом НКВД было возбуждено уголовное дело, в котором епископу Уару приписывалась организация массовых выступлений прихожан Студеневской церкви, оказавших сопротивление органам советской власти и допускавших антисоветские высказывания. 8 июня 1935 года епископ Уар был арестован.
11 сентября 1935 года осужден Выездной сессией специальной судебной коллегии в городе Липецке по статье 58-10, ч. 2, и 58-11 УК РСФСР к 8 годам лишения свободы. Направлен в Карлаг, куда прибыл из Мичуринской тюрьмы 8 февраля 1936 года. Срок отбывал в Самарском отделении лагеря. Работал лекпомом на мясоферме № 9, затем счетоводом при Самарском УЧСК.
При медицинском обследовании в 1937 и 1938 годах ставился диагноз: миокардит, пляска святого Вита.
Скончался 22 сентября 1938 году вне стационара на участке Меркеле. По медицинскому свидетельству смерть последовала от перерождения сердечной мышцы. Похоронен на кладбище Самарского отделения Карлага (ныне село Самарка Мичуринского района Карагандинской области).
Постановлением президиума Верховного суда РСФСР от 20 ноября 1991 года, Шмарин Петр Алексеевич, «за отсутствием состава преступления», реабилитирован.
На Юбилейном Архиерейском соборе Русской Православной Церкви в августе 2000 года епископ Уар прославлен в сонме новомучеников и исповедников Российских для общецерковного почитания.
Уар (Шмарин) (1880 — 1938) – Липецк епископы, қасиетті шейіт.
Еске алу күні 23 қыркүйекте (10 қыркүйекте, ескі ст.) Қазақстан мен Ресейдің шейіттер мен конфессерлер соборларында, Воронеж және Липецк әулиелерінің соборларында.
1880 жылы 11 қарашада Тамбов губерниясының Избердеев ауданы, Новая Ситовка ауылында дүниеге келген. Ол 1904 жылы 21 наурызда Шіркеу мұғалімдер семинариясын бітірді.1910 жылы 28 қазанда дикон дәрежесіне тағайындалды. 1914 жылдан бастап Тютчево ауылында діни қызметкер болып жүріп жесір қалады.
Содан кейін ол Финляндия епархиясының Выборг қаласында, содан кейін Липецктегі Тамбов епархиясында діни қызметкер болып қызмет етті. 1926 жылы 20 тамызда ол Липецк епископы болып тағайындалды. Липецк епархиясының құрамына Липецк, Боринский, Нижне-Студенецкий, Краснинский, Лебедянский және Трубечинский округтерінің приходтары кірді. Епископ Уар жаңашылдықтың ымырасыз қарсыласы, Липецк облысындағы православиенің тірегі болды. Ол Липецк қаласындағы Христорождественский соборында, ал 1931 жылы жабылғаннан кейін Древне-Успенская монастырлық шіркеуінде қызмет етті. Епископ Уардың православие шіркеуін сақтаудағы архипасторлық қызметі, оның православиеге адалдығы және діндарлар арасындағы атағы жергілікті билік өкілдерін алаңдатты. Ол қажетсіз епископтан құтылудың себебін іздеді.
1935 жылы 19 сәуірде пасха алдындағы жұмада жергілікті биліктің бұйрығымен Студенки ауылындағы Христорождественская шіркеуінде қоңырауларды алып тастау үшін жұмысшылар тобы пайда болды. Ось ғибадатханадан қоңырауларды алып тастауға жол бермеу үшін көптеген жергілікті тұрғындарды жинады. Тәртіпсіздік екі күн бойы жалғасты.
1935 жылы 26 сәуірде НКВД-ның Липецк қалалық бөлімі қылмыстық іс қозғады, онда епископ Уарға Студеневская шіркеуінің приходтары кеңес өкіметіне қарсылық көрсетіп, антисоветтік мәлімдемелер жасаған жаппай наразылық акцияларын ұйымдастырды деп айыпталған. 1935 жылы 8 маусымда епископ Уар қамауға алынды.
1935 жылы 11 қыркүйекте Липецк қаласындағы арнайы сот алқасының көшпелі отырысында РСФСР Қылмыстық кодексінің 58-10-бабының 2-бөлігі, 58-11-тармақтары бойынша 8 жылға бас бостандығынан айырылды. 1936 жылы 8 ақпанда Мичурин түрмесінен келген Карлагқа жіберілді. Жазасын лагерьдің Самара бөлімшесінде өтеген. №9 ет совхозында дәрігердің көмекшісі, кейін Самара УЧСК-да есепші болып жұмыс істеген.
1937 және 1938 жылдардағы медициналық тексеру кезінде миокардит, әулие Вита биі диагноздар қойылды.
1938 жылы 22 қыркүйекте Меркеле учаскесіндегі аурухананың тыс жерінде қайтыс болды. Медициналық деректерге сәйкес, өлім жүрек бұлшықетінің дегенерациясынан болған. Қарлагтың (қазіргі Қарағанды облысы, Мичурин ауданы, Самарка ауылы) Самара бөлімшесінің зиратында жерленген.
РСФСР Жоғарғы Соты Президиумының 1991 жылғы 20 қарашадағы қаулысымен Петр Алексеевич Шмарин «қылмыс белгілерінің жоқтығы үшін» ақталды.
2000 жылдың тамызында Орыс Православие Шіркеуінің епископтарының мерейтойлық кеңесінде епископ Уар Ресейдің шейіттері мен конфессорлар арасында бүкіл шіркеулік құрмет үшін дәріптелді.
