SENIM

Священномученик Иоанн Ганчев

Иоанн Ильич Ганчев (1878 — 1937) — священник, священномученик.

Память  2 ноября (20 октября по ст. ст.) в Соборе новомучеников и исповедников Церкви Русской.

Иоанн Ильич Ганчев (1878 — 1937) Родился в 1878 году в селе Сима Юрьевского уезда Владимирской губернии.

Окончил Петроградскую духовную семинарию. Во время учебы в семинарии посещал художественные курсы. В дальнейшем, уже будучи пастырем, в свободное время любил писать маслом пейзажи и картины на библейские сюжеты.

В 1910 году был рукоположен в сан священника, и был направлен для прохождения пастырского служения в Азербайджан, был назначен настоятелем церкви в честь Боголюбской иконы Божией Матери села Александровки Кубинского уезда Бакинской губернии.

В 1911 году переведен настоятелем собора Рождества Богородицы города Баку.

В доме отца Иоанна была собрана обширнейшая библиотека, под которую была отведена отдельная комната.

Разносторонне образованный, играющий на фисгармонии, любящий рисовать, прекрасно разбирающийся в медицине, отец Иоанн все дарованные Богом таланты щедро раздавал людям.

Будучи попечителем одной из больниц, он сам следил за добросовестным лечением больных.

Нередко ему приходилось самому оказывать квалифицированную помощь прихожанам.

В 1913 году у отца Иоанна родился сын Юрий, а через год — дочь Людмила.

В 1920-е годы, по благословению правящего архиерея – епископа Павла (Вильковского), отец Иоанн покинул Баку и перебрался с семьей к родному брату, работавшему нотариусом в городе Ленкорани.

После смерти священника храма в честь иконы Божией Матери «Всех скорбящих радосте» села Пришиба близ Ленкорани отца Алексия Пономарева отец Иоанн был назначен настоятелем этого храма. Отец Иоанн сам расписывал свою церковь.

В 1933 году власти закрыли храм. Отец Иоанн оставил семью в Ленкорани, а сам вернулся в Баку. Перед арестом работал эпидемиологическим фельдшером санитарной организации Октябрьского района в городе Баку.

В ночь на 20 марта 1933 года была арестована вся семья Ганчевых вместе с отцом Иоанном. Ганчевы содержались в отдельных камерах строгого режима одной из бакинских тюрем: отца Иоанна, его супругу, брата, сына и дочь, которым в то время было всего 18-19 лет.

Узники вынуждены были спать на холодном бетонном полу, не имея возможности накрыться даже тонким одеялом.

Из дома чекисты забрали всю одежду, документы, личные вещи.

10 сентября 1933 года «за контрреволюционную и шпионскую деятельность» и «намерение к нелегальному уходу за границу – в Персию из АзССР» отец Иоанн был осужден коллегией ОГПУ (по статье 58 УК п.п.6, 10, 12) и выслан в Казахстан сроком на пять лет. Подписывая обвинительный протокол, отец Иоанн написал: «душей и сердцем я всегда был против советской власти, но действиями своими — никогда».

Семья отца Иоанна, пробыв без предъявления какого-либо обвинения в тюрьме полгода, была освобождена, но вернуться им было уже некуда — их комната уже была занята неким «участником становления советской власти в Азербайджане».

О судьбе своего отца дети отца Иоанна узнали лишь спустя 50 лет.

На месте ссылки в городе Чимкенте отец Иоанн был лишен права совершать богослужения. Корреспонденция подвергалась официальной цензуре.

В марте 1936 года, по окончании ссылки, священник Иоанн Ганчев возвращался в Баку, где проживала его семья. По пути следования он был арестован, направлен в город Чимкент, приговорен постановлением НКВД к лагерному заключению сроком на три года и отправлен в Карагандинский лагерь.

19 сентября 1937 года был арестован в лагере на основании того, что:

«…возглавил группу верующих, бывших священников, проводил службы, где распространял свое настроение против советского правительства: «…Нужно желать и я очень хочу, чтобы фашисты разгромили большевиков в Испании.

Это поражение коренным образом изменило бы ситуацию в СССР»… Ганчев распространял сведения, что царь Николай не расстрелян, а проживает в Англии… В предъявленном обвинении виновным себя не признал».

Решением тройки при УНКВД по Карагандинской области от 31 октября 1937 года был приговорен к высшей мере наказания — расстрелу.

Расстрелян 2 ноября 1937 года, захоронен в братской могиле на старом кладбище поселка Долинка Карагандинской области.

30 декабря 1957 года был реабилитирован Президиум Карагандинского областного суда по 1937 году репрессий.

22 мая 1989 года был реабилитирован Военной прокуратурой Закавказского военного округа по 1933 году репрессий.

Причислен к лику новомучеников и исповедников Российских на Архиерейском Соборе Русской Православной Церкви в августе 2000 года.

Иоанн Ильич Ганчев (1878 — 1937) — діни қызметкер, қасиетті шейіт.

Еске алу 2 қараша (20 қазан ескі күнт.) Орыс Шіркеуінің  жаңа шейіттер мен діни қызметкерлер соборында.

Иоан Ильич Ганчев (1878 – 1937жж.) 1878 жылы Владимир губерниясының Юрьевск уезі, Сима ауылында дүниеге келген.

Петроград теологиялық семинариясын бітірген. Семинарияда оқып жүргенде өнер курстарына қатысқан.

Кейінірек, қойшы ретінде ол бос уақытында  библияға қатысты пейзаждар мен суреттер  майлы бояумен салуды ұнататын.

1910 жылы ол діни қызметкер болып тағайындалды және Әзірбайжанға пастор қызметіне жіберілді және Баку губерниясы, Куба уезі, Александровка ауылындағы Құдай Анасының Боголюбская белгішесі құрметіне шіркеу ректоры болып тағайындалды.

1911 жылы Баку қаласындағы Мария Рождество соборының ректоры қызметіне ауыстырылды.

Әке Иоанның үйінде бөлек бөлмесі бар үлкен кітапхана жинағы болды. Білімді, фисгармониида ойнайтын, сурет салғанды ​​ұнататын, медицинаны жетік меңгерген Иоанн  әке Құдай берген бар талантын адамдарға жомарттықпен таратқан. Ауруханалардың бірінде сенімді өкілі ретінде науқастардың адал емделуін өзі қадағалап отырды.

Ол тіпті приходтарға білікті көмекті жиі көрсетіп тұрды.

1913 жылы әке Иоанның ұлы Юрий, ал бір жылдан кейін Людмила есімді қызы туды.

1920 жылдары билеуші ​​епископ Павелдің (Вилковский) батасымен әке Иоанн Бакуден кетіп, отбасымен бірге Лэнкаран қаласында нотариус болып жұмыс істейтін туған ағасына көшті.

Ленкоранның жанындағы Пришиба ауылындағы «Қайғығандардың қуанышы» Құдай Анасының белгішесінің құрметіне ғибадатхананың діни қызметкері Әке Алексий Пономарев  қайтыс болғаннан кейін щіркеудің басшысыболып болып Иоанн әке тағайындалды.

Әке Иоанн  шіркеуін өзі салған.

1933 жылы билік ғибадатхананы жауып тастады. Әкесі Иоанн отбасын Лэнкаранда тастап, Бакуге оралды.

Ол қамауға алынғанға дейін Баку қаласындағы Октябрь ауданының санитарлық ұйымында эпидемиологиялық фельдшер болып жұмыс істеген.

1933 жылы 20 наурызға қараған түні әке Иоанмен бірге бүкіл Ганчевтер отбасы бірге тұтқындалды.

Ганчевтер Баку түрмелерінің біріндегі қатаң режимдегі бөлек камераларда: әкесі Иоанн, оның әйелі, ағасы, сол кезде небәрі 18-19 жаста болған ұлы мен қызы.

Тұтқындар тіпті жұқа көрпе жабыла алмай, суық бетон еденге ұйықтауға мәжбүр болды.

Чекист қызметкерлері үйдегі барлық киім-кешек, құжаттар мен жеке заттарын алып кеткен еді.

1933 жылы 10 қыркүйекте «контрреволюциялық және тыңшылық әрекеттері үшін» және «АзКСР-дан шетелге Парсыға заңсыз бару ниеті үшін» Әке Иоанн ОГПУ алқасымен (Қылмыстық кодекстің 58-бабы, 6, 10-тармақтары бойынша) сотталды. , 12) бес жыл мерзімге Қазақстанға жер аударылды.

Айыптау хаттамасына қол қойып, Иоанн әке былай деп жазды: «Мен кеңестік режимге әрқашан жаныммен және жүрегіммен қарсы болдым, бірақ ешқашан  іс-әрекетіммен қарсылығымды көрсетпедім».

Ешбір айып тағусыз алты ай түрмеде отырған Иоаннның әкесінің отбасы босатылды, бірақ олардың қайтып келетін жері болмады — олардың бөлмесінде белгілі бір «Әзербайжанда Кеңес өкіметін құруға қатысушы» тұрды. Әке Иоанн балалары әкелерінің тағдыры туралы 50 жыл өткеннен кейін ғана білді.

Шымкент қаласындағы жер аударылған жерінде Иоанн әке құдайға қызмет ету құқығынан айырылды.

Хат алмасу ресми цензураға ұшырады. 1936 жылы наурызда қуғын-сүргіннің соңында діни қызметкер Иоан Ганчев отбасы тұратын Бакуге оралды.

Сөйтіп жүріп қамауға алынып, Шымкент қаласына жіберіліп, НКВД үкімімен үш жыл мерзімге лагерьге қамауға алынып, Қарағанды ​​лагеріне жіберіледі.

1937 жылдың 19 қыркүйегінде ол лагерьде қамауға алынды:

«…ол діндарлар тобын, бұрынғы діни қызметкерлерді басқарды, кеңес үкіметіне қарсы пікірін тарататын қызметтерді атқарды: «…Біз фашистердің Испанияда большевиктерді жеңуін тілеуіміз керек және мен  шынымен де қалаймын. Бұл жеңіліс КСРО-дағы жағдайды түбегейлі өзгертеді «…Ганчев Николай патшаның өлім жазасына кесілмегені, бірақ Англияда тұрғаны туралы ақпарат таратқан… Ол өзіне тағылған айыпты мойындаған жоқ».

1937 жылы 31 қазанда Қарағанды ​​облысы бойынша УНКВД жанындағы үштіктің шешімімен ең ауыр жаза – ату жазасына кесілді.

1937 жылы 2 қарашада атылған, Қарағанды ​​облысы Долинка ауылындағы ескі зираттағы жаппай бейітке жерленген.

1957 жылы 30 желтоқсанда Қарағанды ​​облыстық сотының Президиумы 1937 жылғы қуғын-сүргінге байланысты оңалтуға жіберілді.

1989 жылы 22 мамырда 1933 жылғы қуғын-сүргін үшін Закавказье әскери округінің әскери прокуратурасында ақталды.

2000 жылдың тамызында Орыс Православие Шіркеуінің Епископтар Кеңесінде Ресейдің жаңа шейіттері мен әулиелер қатарына қосылды.

У вас есть вопрос? Свяжитесь с нами!

Контактная информация