Православтық христианиннің өмірлік мақсаты – Құдаймен бірге болу. Өзін христианин деп атаған әркім Бір Құдайға сенеді. Сену деген не? Бұл – Құдайдың бар екендігіне және Оның әрқашан бізбен бірге екендігіне сенімді болу. Құдай бізді бақытты етті; Құдай бұл қол қойын санаулықтардан тербетті; Құдай Иса пайғамбар арқылы сенушіге былай дейді: «Қорықпа, Мен сенімен біргемін».
Тек өміріміздің қуанышты күндерінде ғана емес, сонымен қатар сынақ кездерінде де сүйіспеншілікпен дұға етуіміз керек. «Жасыма» дегенде, жанашырлықта, осылайша, іс-әрекеттерімізде де. Храмда Құдайға қызметтік кезінде ерекше литургиялық тәсілдер қолданылады, бірақ дұға тек осы үшін міндетті емес. Құдаймен ешкіміздің әке-шешемізбен, балаларымызбен, жақындарымызбен атына сай сөйлесе аламыз. Ей, бастысы ойдың адал, қастерлі, шын жүректен шығуы.
Дұға өзінің жамандығынан бас тартушы адамға игі іс айтуға, түзету етуге, бір нәрсені сұрайтын болуы мүмкін. Адамдар жиі еңбектері мен жетістіктеріне Құдайдың көмегінсіз өзін-өзі қамтамасыз ету қабілетімен жеттім деп ойлайды. Адамдар жетістіктерге жету үшін оларға ұдайы ұдайы да көмектеседі. Бірақ дұғасыз ешнәрсе мүмкін емес, өйткені дұға – бұл адамның Құдаймен рухани байланысы және Онымен бірге болуы.
Христиандар тек өзі үшін ғана дұға етпейді, өйткені мақсаты – әке-шешесі, балалары, туыстары, өрге қызмет еткендер, бастыларымен және басқалармен бірге болу. Көптеген адамдар зұлымдықты тек зұлымдықпен жеңуге болады деп ойлайды. Бірақ Христос өзгеше үйретеді: зұлымдық жақсылықпен жеңіледі. Сондықтан дұға – бұл зұлымдықты жеңудің күшті құралы. Өткендер үшін дұға оқитын адам, сонымен қатар, әлі жер бетінде болған өмірімізге мән береді. Ол қайғы-қасіретке ұшыраған адам үшін қайғыны жеңуге көмектеседі.
Кейде сұрайды: «Егер Құдай бәрін біледі, неге дұға ету керек?» Дұға – бұл тек сұраныс емес, бұл Құдаймен рухани байланыс, Оған деген махаббат пен сенімнің көрінісі.