Феогност (Пивоваров) (1873 - 1921) – иеромонах, преподобномученик.
Память 11 августа (29 июля по ст. ст.) , в Соборе новомучеников и исповедников Церкви Русской и в Соборе новомучеников и исповедников Казахстанских.
В миру Пивоваров Феодор, родился в 1873 году в городе Белополье Харьковской губернии (ныне Украина, Сумская область), происходил из мещанского сословия.
28 ноября 1904 года принял монашеский постриг в Глинской пустыни. Отец Феогност был высокообразованным иноком, ведшим высокую подвижническую жизнь. Он имел хорошие административные способности.
В начале XX века отец Феогност в числе других монахов Глинской пустыни был приглашен епископом Александром (Кульчицким) в Свято-Троицкий мужской миссионерский монастырь, который был основан в 1882 году на берегу озера Иссык-Куль с целью распространения Православия и духовного просвещения азиатских кочевников в Туркестанском крае. В Иссык-Кульском монастыре отец Феогност служил с 25 августа 1905 года.
26 апреля 1906 года рукоположен в сан иеродиакона, а 22 июля того же года — в сан иеромонаха.
С 2 ноября 1906 года — благочинный.
С 8 декабря 1908 года – исполняющий обязанности настоятеля Иссык-Кульского монастыря.
С 1916 года — помощник духовника для мирян.
Летом 1916 года в Семиречье началось восстание киргизов. Они напали на монастырь и потребовали к определенному дню приготовить монастырские ценности и пригрозили расправой в случае отказа. Тогда часть монахов, в числе которых был отец Феогност, ушла из монастыря — кто в горы, кто в ближайшие селения. Монахи преклонного возраста остались, положившись на волю Божию. Приехавшие в назначенный день киргизы выбили монастырские двери, иконы побили, забрали церковную утварь и устроили над монахами казнь: не пощадили никого, всех порубили саблями. Вечером вернулись ушедшие монахи и на следующее утро похоронили всех убиенных в общей могиле. После этого события отец Феогност ушел в город Верный (ныне Алма-Ата).
В 1919 году монастырь был закрыт революционным правительством.
С 1913 года иеромонахи Серафим, Феогност и монах Ираклий начали строить скит.
С 1916 года отец Феогност стал постоянно жить в этом скиту.
Утром 11 августа 1921 года отец Феогност был убит в своей келии приехавшими накануне в скит красноармейцами-грабителями. Он имел обыкновение по ночам молиться в пещере. Возможно, устал от ночной молитвы, прилег в своей келии отдохнуть — Бог знает, но как лежал он, скрестив руки на груди, так и остался — они в сердце ему выстрелили. Перед убийством спящего отца Феогноста, бандиты убили выстрелом в спину стоящего на молитве отца Серафима. Потом убийцы обыскали келии, надеясь найти деньги, но не найдя ничего, уехали. На другой день приехали милиционеры, посмотрели и разрешили хоронить. Вырыли могилу, покрыли ее досками и, без гробов, завернув монахов в мантии, похоронили. Отец Анатолий (Смирнов) отпевал их в скиту на Мохнатой сопке. Сорокоуст служили во всех церквах города Верного, потому что убиенных монахов очень чтили в городе. Убийц нашли, но военный трибунал судить их отказался.
Несмотря на государственный атеизм, все эти годы из заупокойных синодиков прихожан Свято-Никольского кафедрального собора Алма-Аты не исчезают имена убиенных монахов и совершаются паломнические восхождения к могиле в Аксайском ущелье.
В 1991 году к 70-летию трагедии на месте убиения иеромонахов был водружен поклонный крест, в 1992 году была поставлена часовенная сень.
По благословению патриарха Алексия II, 11 августа 1993 г. установлено местное чтимое почитание новомучеников — иеромонахов Серафима и Феогноста и иже с ними в Казахстанской земле пострадавших.
Оба мученика, Серафим и Феогност, были прославлены для общецерковного почитания на Архиерейском Соборе Русской Православной Церкви в августе 2000 года.
Служба преподобномученикам Алма-Атинским Серафиму и Феогносту
Акафист преподобномученикам Серафиму и Феогносту Алма-Атинским
Мощи преподобномучеников Серафима и Феогноста Алма-Атинских.
Феогност (Пивоваров) (1873 — 1921) – иеромонах, құрметті шейіт.
Еске алу күні 11 тамызда (29 шілде, ескі ст.) Орыс шіркеуінің шейіттері мен конфессаторлар соборында және Қазақстанның жаңа шейіттері мен конфессураларының соборында.
Пивоваров Феодор 1873 жылы Харьков губерниясының Белополье қаласында (қазіргі Украина, Сумская облысы) дүниеге келген, мещан табынан шыққан.
1904 жылы 28 қарашада Глинск Эрмитажында монастырлық ант берді. Әке Феогност жоғары аскеттік өмір сүрген жоғары білімді монах болды. Оның басқарушылық қабілеті жақсы болды.
ХХ-шы ғасырдың басында Феогност әке Глинск Эрмитажының басқа монахтарымен бірге епископ Александрдың (Кульчицкийдің) шақыруымен 1882 жылы Ыстықкөлдің жағасында 1882 жылы құрылған Свято-Троицкий миссионерлік еркек монастыріне Түркістан өлкесінде азиялық көшпенділердің православиелік және рухани ағартушылықты тарату мақсатында шақырылды. Феогност әке 1905 жылдың 25 тамызынан бастап Ыстықкөл монастырында қызмет етті.
1906 жылы 26 сәуірде ол иеродиакон, ал сол жылдың 22 шілдесінде иеромонах дәрежесіне тағайындалды.
1906 жылдың 2 қарашадан бастап — епископтың көмекшісі.
1908 жылдың 8 желтоқсанынан – Ыстықкөл монастыры аббатының міндетін атқарушы.
1916 жылдан — Діни қызметкердің көмекшісі.
1916 жылдың жазында Жетісуда қырғыздардың көтерілісі басталды. Олар монастырға шабуыл жасап, монастырь құндылықтарын белгілі бір күнге дейін дайындауды талап етіп, бас тартса, зорлықпен қорқытады. Содан кейін кейбір монахтар, соның ішінде әке Феогност, монастырьді тастап кетті — кейбіреулері тауға, кейбіреулері жақын маңдағы ауылдарға. Қарт монахтар Құдайдың еркіне сеніп, қалды. Белгіленген күні келген қырғыздар монастырьдің есіктерін қағып, иконаларды ұрып, шіркеу ыдыстарын алып, монахтарды өлтірді: олар ешкімді аямады, барлығын қылышпен шауып тастады. Кешке кеткен монахтар қайтып оралды, ал келесі күні таңертең қайтыс болғандардың барлығын ортақ қабірге жерледі. Осы оқиғадан кейін Феогност әке Верный қаласына (қазіргі Алма-Ата) кетті.
1919 жылы монастырь революциялық үкіметпен жабылды.
1913 жылдан бастап иеромонахтар Серафим, Феогност және монах Ираклий монастырь салуды бастады.
1916 жылдан бастап әке Феогност осы монастырьде тұрақты өмір сүре бастады.
1921 жылы 11 тамызда таңертең әке Феогносты бір күн бұрын монастырьға келген Қызыл Армия қарақшылары өз құжырасында өлтірді. Ол түнде үңгірде намаз оқитын. Бәлкім, түнгі намаздан шаршап, құжырасында жатып демалып қалған шығар – Құдай біледі, екі қолын кеудесінде айқастырып жатқанда, сол жерде қалды – жүрек тұсынан атып тастады. Ұйықтап жатқан әке Феогносты өлтірмес бұрын, қарақшылар намазда тұрған Серафим әкені арқасынан оқ атқан. Содан кейін өлтірушілер құжыраларды тінтіп, ақша табамыз деп үміттенді, бірақ ештеңе таппай, кетіп қалды. Келесі күні полиция келіп, қарап, жерлеуге рұқсат берді. Олар қабір қазып, оны тақтаймен жауып, табытсыз, монахтарды шапанға орап, жерледі. Әке Анатолий (Смирнов) оларды Мохнатая Сопкадағы монастырда жерлеу рәсімін жасады. Еске алу рәсімдер Верный қаласының барлық шіркеулерінде қызмет етті, өйткені өлтірілген монахтар қалада жоғары құрметке ие болды. Кісі өлтірушілер табылды, бірақ әскери трибунал оларды соттаудан бас тартты.
Мемлекеттік атеизмге қарамастан, осы жылдар бойына өлтірілген монахтардың есімдері Алматыдағы Свято-Никольский соборының приходтарының жерлеу синодикалықтарынан өшпейді және Ақсай шатқалындағы бейітке зиярат жасалады.
1991 жылы қайғылы оқиғаның 70 жылдығына орай иеромонахтар өлтірілген жерде ғибадат крест, ал 1992 жылы часовня шатыры тұрғызылды.
Патриарх II Алексийдің батасымен 1993 жылы 11 тамызда Қазақстан жерінде азап шеккен шейіттер – иеромонахтар Серафим мен Феогност және солар сияқты басқа да тұлғаларға жергілікті жерде құрмет көрсетілді.
Екі шейіт те, Серафим де, Фогност та 2000 жылдың тамызында Орыс Православие Шіркеуінің Епископтық соборында шіркеудің құрметіне танымал болды.
Алма-Ата шейіттеріне Серафим және Феогностқа қызмет көрсету
Алма-Ата шейіттеріне Серафим мен Феогностқа акафист
Алма-Ата шейіттері Серафим мен Феогностың реликтері.
